KAL ÖYLECEBülbülane ses ile, hep İsmimi söylesen Geçti artık, istemem, bir daha sakın anma Gündüzleri düşünde, gece rüyanda görsen Hayalleri gerçeğe, karıştırıp da kanma En ufak kıvılcımı, ısrarla körüklesen Duman tütmez ateşte, boşa kavrulup yanma Yırtık bir resim bulup, hani, bana benzetsen Yanılmıştır gözlerin, ben değilim, inanma.... Uzaktan, derinlerden, kısık nida işitsen Benden ses seda çıkmaz, ümidlenip, aldanma Bunlar hep belirtisi; kaybını bilebilsen Otur da haline yan; bağır, ağla, utanma... Oysa çoktan kaybettin, keşke anlayabilsen... Hiç bir şey yokmuş gibi, şaşkın şaşkın davranma o şaşkınlığın içinde kendini yok etsen hiç saygın yokmuş,senin bana seniha |