Hiç böyle olmamıştı bu yürek önceleri.
Hiç böyle sızlamamıştı.
Bir şiiri okurken,akmamıştı hiç gözlerimden yaş.
Yüreğim önceleri böyle bir sevda hasreti tanımamıştı.
Sen şimdi,varlığımın sebebi aşk.
Sen şimdi göklerden bana gelen kanatsız bir melek.
Yok yetmez seni anlatmaya,
Yetmez beni anlatmaya yüreğimin sesleri.
Kalbimden dilime dilimden kalemime dökülse de sevgi sözleri.
Hele birde uzaklar varsa aramızda.
Hasretin en koyusunu yaşıyorsak ikimiz.
Bir ok saplanmışcasına acıyorsa yüreklerimiz.
Sözün bittiği yer derler ya hani.
İşte biz tamda o sözlerin bittiği yerdeyiz..
Sen benim sevdalım.
Bilmediğim bütün güzel duyguları sende tattığım.
Sen benim yıllar sonra bulduğum.
Aldığım nefesim içtiğim suyum.
Sen aşım lokmam sın,karda açan kardelen’im.
Sen ilk baharım sonbaharım.
Ve sen okuduğum kitabım,dinlediğim şarkımsın.
Kışımın sıcağı yazımın serinliği,
Sen sevdiğim adam,huzurum mutluluğum.
Sen benim ömrüm biriciğimsin
Elbette bitecek bu ayrılık bir gün.
Gözlerimizin ellerimizin buluştuğu o gün.
Tenin tenime değdiğinde sevgilim susacak dillerimiz.
Ve çıkıp gidecek içimizde bizi acıtan her ne varsa.
Güleceğiz mutluluktan yada.
Başım omuzunda sevinçten belkide ağlayacağız.
Hani derler ya kara sevdalıyız diye.
Biz ise sevgilim tam aksine hemde tam aksine.
Seninle kar gibi bembeyaz sevdalardayız...

GÜLSEREN MORKAN