Firâkın Ardından
Vakit biter ve güneş, ben uyandığımda uyur.
İçimde eski hüzünler kıpırdanır yeniden... O kanlı mızrabı göğsünde gezdiren tanbur, Benim de gönlüme kan damlatıp durur bâzen... Her insanın, yüreğinden söküp çıkardığı var. Bu yüzden işte yürekler her ayrılıkta kanar. Düşüncelerde yer etmiş masalsı hâtıralar, Benim de gönlüme kan damlatıp durur bâzen... Vezni: mefâilün feilâtün mefâilün feilün (fa’lün) |