Zevklerimden vazgeçtim, vatan, millet derdindeyim, o yüzden pek aranızda olamıyorum bu aralar, tüm dostlara selâm olsun.

Biz, temiz kalmak için çırpınan birkaç yürek
Sürekli akıntının tersine çektik kürek.


Merhem olmak istedik kanayan her yaraya
Aşık Veysel misâli "dost, dost" diye yandık biz
Bazen çürük elmalar karıştılar araya
Yüzümüze güldüler, sözlerine kandık biz.

İnsanoğlu renk renkti, huyları çeşit çeşit
Kimi boşa büyümüş, kimi gerçekten reşit
Irk, dil, din ayırmadık, herkesi gördük eşit
Ne başkasına tebâ, ne tebâya handık biz.

Olmayalım diyerek dünyâda günah alan
Girdiğimiz kalpleri aslâ etmedik talan
Bize göre değildi, riyâ, gıybet ve yalan
Gerçekleri söyledik, doğruları andık biz.

Bâzen gâfil davrandık, aldandık tatlı dile
Kuyulara atıldık, Yusufca çektik çile
Bitmedi entrikalar, bitmek bilmedi hile
Bal diye zehirlere lokmamızı bandık biz.

Kimileri benliğin ummânına daldılar
Nefis denen olgunun etkisinde kaldılar
Kendilerini övüp, bize kara çaldılar
Oysa ki gecelerden sonra gelen tandık biz.

İhânetler yüzünden fenâ yandı canımız
Sırtımızdan vurulduk, hiç dinmedi kanımız
Belki inancımızdı en yumuşak yanımız
Allah, Kur’an diyeni samîmidir sandık biz.

Âhireti düşündük, caydık dünya malından
Bir tek haram elmayı koparmadık dalından
Garibandık, anlardık garibanın halından
Kimsesize kol kanat, aç olana nandık biz.

Bir tutmaya çalıştık öz ile sözümüzü
Gün oldu yandık lâkin gizledik közümüzü
Hırslanıp tâca tahta dikmedik gözümüzü
Ne piyonduk ne şahtık, sadece bir candık biz.
Tek hatâmız, herkesi bizim gibi sandık biz.