EYLÜLSE GELPapatya severim bilirsin sonra içimde aykırı bir güz ruhla ödeşsek derim bu mevsim nerde o esmerliğin senden öğrendim desem alın yazımı kızar mı tanrı ya de ne bileyim kalbime düşen gölge semahı döngüsü kırık hazerfen de olurum rüzgarım desen gene de sen eylülde gelsen.... saydım başımdan geceçen kuşarı orda gurbet burda mavi bir bulut vişne çürügü gülüşümde dur sakın gitme ve ellerin olsun uzayan saçlarımda ama gece Gece dedimde ayın hilali yani kirpiklerime düşen ay iki sözcük bir rüya kalbi gül ben papatya severim bilirsin be birde ruhuma yazdığın şiir... d/c |
Hasretin tebessümlerle sunuluşu...
Ve,
hayata küsmeyen, küstürmeyen,
ümitlerin sıcaklığına sığınan bir şiir...
Güzel şiir...
Hüzün esintileri var ama, asla karamsarlık , ümitsizlik yok...
Çok sevdim bu şiiri ben...