son bahara başlarken, geride bıraktığım ilk baharlara serzeniş :

Ezip geçtiğin toprağın kokusunu hatırlamazsın,içtiğin suyun tadını fark etmezsin
bir de aşık olmak ah ! kendini bilinmeze figüran yapmak vardır ne acıdır o
başında toyluğun,içinde ise kalıbına sığmayan hallerin fırtınaları savrulur
düşlerin,gizli kıvılcımların arasında anlarını ellerinle yağmalar sın

hedefini şaşırırsın ,yolların sonu uçurumlara uzanır at atabilirsem
muammaların gel- git lerin ,bir kadehle sarhoşluğun dehlizinde can çekişir sin
seni anlayan dinleyen dostların tek tek azalır çevrenden fark etmezsin
yüreğinde zıpkınlar, cüretkar ataklar,köprüler ,saraylar yaparsın can bildiğine

çöllerin yoktur gözünde hep solmayan güllerin içindesin hülyalı anlarında
sevmek ! yok adı bu değil aşk kara sevda melankoli mecnun hepsi-sin işte
duruşu ,yürüyüşü, saçları ,bir motif gibi benliğinde vücudunun her yerinde
damarlarımdan çekerim ilaç niyetine, panzehir imi kendim nakşeder im

ah baharım , baharlarım benim, bu kadar erken mi vedalaştık sizinle
çiçeklerinden taç istiyordum,yağmurlarından şifa isterdim hasta ruhuma
sana dokunamamanın içimde ki yangından farkı nedir? sorgulamadan geçme bahar
ömrümü ,nefsimi dergah-da arındırmadan, huzuru bu alemde bulmadan geçme bahar.
( SESSİZ ÇIĞLIK )