Bir Resme Bir Şiir 97 Kardelen
Dün gibi hatırlarım Dünyaya gelişini
Yâd ettikçe o günü duruyorum Kardelen Silemem hafızamdan o masum gülüşünü Siper ettim sinemi koruyorum Kardelen Yumuk yumuk ellerin ay karası gözünle Meleklere eş değer masumane yüzünle İlk kez baba diyen o ömre bedel sözünle Her gece bin bir hayal kuruyorum Kardelen Sararmış albümlerde resimlere baktıkça Yokluğunun acısı yüreğimi yaktıkça Efkarım duman duman kan beynime çıktıkça Kaderi tam alnından vuruyorum Kardelen Kader mi ayırmıştı yoksa kullar mı bizi Hangi kanun kopartır babasından bir kızı Kimin eseri bilmem içimizde ki sızı Suçumuz neydi diye soruyorum Kardelen Yokluğunun acısı ruhuma elem kardı Düşün düşün sonu yok bedeni dertler sardı Neşter vurdu tabipler senli yüreği yardı Kâbuslarımı hayra yoruyorum Kardelen Et tırnaktan ayrılmaz sen benim tek kızımsın Hasretinden öldüğüm ciğer parem kuzumsun Şu alnıma yazılan en mukaddes yazımsın Senin ile engine yürüyorum Kardelen Sen olmasan belki de yaşamak dan bıkardım Cani olurdum bil ki insanlık dan çıkardım Namluya kurşun sürer tam beynime sıkardım Bedeni senin için sürüyorum Kardelen Kaderin ayrı düşürdüğü baba ile kıza armağanımdır. Mutluluk kapında köle olsun Yusuf kardeş. |
Kızımın ismide kardelen. Benim için farklı bir manada okudum her satırını.Tebrikler