Sevilmek umuduyla sevmek insanidir. Fakat sevmek için sevmek, meleklere mahsustur. ALPHONSE DE LAMARTİN
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
553. Koğuş
HATİCE ECE
0,0 / 0 kişi ·1 beğenme · 0 yorum · 894 okunma
 553. Koğuş
Boş bir ağıt yaktım duvara
Feryat figan ağladı bana Zindanım o da dost bana Almakta zorlandığım nefes, genzimi yakmakta Hey gardiyan burası 553. Koğuş içerisi loş mu loş Burada kalanın hali nahoş Ayak ayak üstünde,keyfin hoş mu hoş Gözün zulme seyir olmuş Yukarıda yok zerre ışık Ses olsa olurdum maşuk Göğün rengi zihnime eşik Burada dünyam oldu değişik Saçım, vücudum her yanım bana yabancı Dün ağladı duvarım Bugün karanlığa uyandım Bakın bana bakın Cenazam 553. koğuşa yakın Ne anam var ne babam Parmaklıklar ardından Musalla taşında duran Gömülmeye hasret cenazem Gök gülüyor semalardan Işağa kavuştu bedenim Özgürlüğüme gitmeliyim HATİCE TML |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
553. Koğuş şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.