ANNEİçimin yalnızlığı üşütüyor beni çaresizlik içinde kıvranıyorum bir sağa bir sola bir adım bile atmaya korkuyor yüreğim hayat sana yine isyanlardayım günümde korkulur bir karanlık ölümden beter bu verdiğin yanlızlık düşlerimden kaçıyorum uykuya hasret yine gözlerim elimden alınmış sanki en sevdiğim oyuncağım beni nerde bırakıp gideceksin anne ayaklarımda prangalı umutlarım çaresizlik yine kapı önünde anne korkuyorum gelen bahardan korkuyorum tüm yaşantımdan bir isyan dilimde kendimi arıyorum,kaybolduğum zamandan öznurca 08/09/2013 |
Şiirin iyisi kötüsü olmaz.
Yazanın gönlüne sağlık.
............................ Saygı ve Selamlar...