RAHMANA DÖN
İki tepe arasında Umutsuz Susuzluğu,
Zemzeme döndürdüyse İsmailin Anası, Çöle düşüyorum bin bir yokluktaki sır ile, Çözmeye çalıştıkça özümden sökülüyor yaralarım, Aranan sebepse kanamanın bahanesi... Ahiretliğimizi yok etmeye çalışan kudurgan, Şimdi Muhammedi yüreklere sarılıp dayansam, Varlığımı siler mi yokluk hanesi? Yüreğine taş basan milleti kim delirtti, Çağın en ahlaksız,en dayanılmaz acılarla dolu sahnesi... Sen Şanlı orduların,Vatan aşıklarının tek varisi. Elindeki yarım şerefle nereye koşuyordun, Dön;Özüne dön,Yunus ol,hayatına dön, Kimliğine dön,Mevlana ol,dön, Dünyayı döndür,alem dönsün,sen dön, Silinsin alnımızda taşıdığımız günah lekesi... Sır perdesi,kaybolan edeple yenilensin, Nesiller gelsin,nesiller gitsin,ama yitmesin, Alemi cihan barışsın,dünya dönsün, Varlığına,aslına,tek olan RAHMAN’ına dön, Kendine dön ki Şeref bulsun peygamberin ocağı... Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 07.09.2013 |