Kazananın şanındandır azat et beniKıyılarıma vuruyor deniz kızlarının hayal kırıklıkları terk edişleri sahili gözümün önünden gitmiyor ve el ayak çekilmiş bir akşamın kesif hüznü gözlerime yaşlar dolmakta uğramıyor kıyıya hiç bir gemi yaralı yüreğim süresiz kanamakta terkedilmiş kentin yenilmiş komutanıyken yoğun duygulardayım şimdi bu şehrin savaştan geriye kalan yıkık duvarlarıyım ışığın ağarsa kalbime vururum kendimi zincirlere gönüllü esirin olurum sen kazanansan ben illa ki esirin olurum duy sesimi bu şehrin yangınından geriye kalan küllerinden bir ben son direnişçisiyim bir nefes alayım izin ver fırsat ver bu son dilenişim sana son seslenişim eni sonu gideceğim kalamam bu yangın yerinde çok çok anılarım var bu şehirde geriye kalan küllerinde derinde çok derinde kapanmayan sağalmayan yaralarımın sancısı gün batımı değil bu yanıyor şehir baştan aşağı kopardın göğümün yıldızlarını ay tutuldu içimde kazananın şanındandır iyi davran esirine gözlerim arkada kalacak ellerim ateş toplayacak alevlerinin kızılı beyazımsı mavisi sen gönlümün havarisi bu kaçıncı esaret iyi davran esirine mevsim bitti hasat bitti bir Eylül yangını ki sardı çevreyi ışık tut karanlık yollarıma içimde yanan kocaman bir orman taze fidanlar kalbimi kanatan kahraman diyetini ödedim ben zafer senin zaferin sensin kazanan şimdi dış dünyaya kapatıp perdelerimi bilinmez bir yöne gidiyorum ışıksız ışık ol yol göster bana rehber ol salıver gideyim kazananın şanındandır azat et beni cehennemin ateşini söndürürdü gözümden dökülen yaşlar düştüğüm bu acımasız mağma ah sen de ateş olup yağma başımdan gönlümü kanatan hayalin bilirim acımasız değil ki beni bağışlar Yüksel Nimet Apel 5/Eylül/2013/Bodrum |