Orada bir köy var,uzakta..
İçi sevgi dolu kase gibidir,benim köyüm.
Etrafı dağlarla kaplı,tam ortadır,benim özüm.. Her gidişimde,bir avuç toprak alır,öperim; ’’Çok yer gezdim sen gibi olmadı,sen gibi kokmadı’’ olur son sözüm.. Buğday tarlasını,güneşi ayakta selamlayan ay çiçeklerini görünce; İçim içime sığmaz,alev alev yanar,közüm. İnsanın doğalı,ekmeğin yufkası,dağların kekiği hangi birini dile getirsem.. Ben oralardan geldim,sevginin harman olduğu yerlerden,budur benim öyküm.. Hakan KILIÇ |