Aşkımsın sen
Benliğimden habersiz şuuruna varamadan
Sen bana sevdirilmişsin Kaderimin huzurunda aciz ve mahrum Boynum bükük varlığımdan soyundum Filizlendi sinemde kutsal anne şefkati Bana ekmeği uzatmasanda kırılmam artık Zaten ben "neden hep sen?" le Hepliğinin nedensizliğinde eriyorum Senin müptelan içimdeki çocuk Mantığımın ördüğü senli kontraları yıkıyor Yüreğimin ortasına çöreklenivermiş sevdan Yüreğimdeki ötekileri hiçleştiriyor habire Uzun duşların sıcağıda Artan yoksunluk belirtilerine faydasız artık |