ÖLÜ ŞİİRLER
bu şehre sessizlik çökeli beri
kayboluyorum kendi yağmurlarında gözlerimin bilmiyorum neden siyah beyaz bütün fotoğraflar yitirilmiş renkleriyle sevdanın yorgun bir gölgeyim yangınlar büyütürken meydanlarında bu şehrin soluksuz düşerken kanatları kuşların suskunluğuyla içimde paramparça bir gökyüzünü saklıyorum bilmiyorum neden... bilmiyorum neden solgun bir menekşeye soruyorum ayak izlerini düşlerin her dileğin bir yıldızı olduğu her mevsimin adın olduğu zamanları ve her şarkıyı sana tuttuğumu bilmiyorum neden birdenbire devriliyor gökyüzü bir boşluğun altında kalıyorum bilmiyorum neden ölüyor şiirlerim birer birer... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |