Fırtınalar Biçtim Ben
Nasıl geçti yıllarım, bir vefasız yâr ile?
Yüreğim yalım, yalım, hicran ile har ile İnsan böyle yaşar mı, her gün ah-u zar ile? Elim kolum kırılmış, ayaklarım yer tutmaz Bir ahu göz uğruna nelerden vazgeçtim ben Rüzgarlar mı ekmişim, fırtınalar biçtim ben? Sonunda ayrılığın ağusunu içtim ben Elim kolum kırılmış, ayaklarım yer tutmaz Bir yalnızlık girdabı aldı beni içine Kim dinler dertlerimi, gönül kimle geçine Sen gibi yâr bulunmaz, Rum ilinden, ta, Çin’e Elim kolum kırılmış, ayaklarım yer tutmaz Öyle bir kabardı ki yüreğimde denizler Ne geçmiş görünüyor, ne de geçmişten izler. Bu öyle bir yıkım ki, kim toplar, kim temizler Elim kolum kırılmış, ayaklarım yer tutmaz Azrail kapım çalsa, “gel” derdim gir içeri Sabırsızca bekledim, seni o günden beri Vur derdim, canım yanmaz, vur bir daha hançeri Elim kolum kırılmış, ayaklarım yer tutmaz Tahir der bir mektupla anlatılmaz bu haller Bizi böyle ayıran, yemin, billah, kem diller Yolumuzu açmıyor, geçmişte kalan yıllar Elim kolum kırılmış, ayaklarım yer tutmaz |
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin susmasın üsdat
__________________________________________________________________Saygılar