Safrantı lalesinin açtığı
Bir kayapınar’dı düşün
Sıkılmıştı sanki
Kadere bir kurşun
Gözlerinde tebessüm gel diyordu
Bir engel’ki bırakmıyordu beni
Kayapınar çıkmazında arıyorum seni

Bırakmıyorlardıki bizi bize
Şöyle edelim seninle iki kêlime
Herkes çalıyordu kendi lêhine
Seni benden ayırmaktı emeller
İçime atılmış dertle ve kederler
Yıkık, viran etmişti beni
Kayapınar çıkmazında arıyorum seni

Kayapınar’da çıkmaz bir sokak
Bağlanmıştı yollarım
Değişmişti bana karşı hallerin
Suskun ve küskündü son günlerin
Gidiyordun kayapınar’dan birşey demeden
Sessiz ve sedasız hiç düşünmeden beni
Kayapınar çıkmazında arıyordum seni

Yıkılmış bir umut
Yere atılmış bir sevgi
Bumuydu sevgimin bedeli
Söyle neydi seni benden koparan
Canımdan can alan neydi söyle!
Neden sessizce bırakıp gittin beni
Kayapınar çıkmazında arıyorum seni

Yaktın içimde eşsiz bir ateş
Şimdi sadece yalnızlık bana eş
Bırak bu ateş rüzgarla harlansın
Yansın bu çiğerim sana yansın
Herkes seni unuttum sansın
Ben unutmak için sevmedimki seni
Kayapınar çıkmazında arıyorum seni

İçime attım derdi çefayı
Sen gönlünce sür sefayı
Bana verdiğin bu revayı
Çekerim!
Sana dokunmasın keder
Gümüm geçse; günümden beter
Sana olan sevgimi bil yeter
Ben unutmak için sevmedimki seni
Kayapınar çıkmazında arıyorum seni

Bir kayapınar anısıdır senle yaşanan
Her ğeçtiğin sokakta seni arayan
Kayapınar çıkmazında yorgun ve bitkin;
Sen bu gönlümde yalnız ve tektin
Şimdi ne varsa kayapınara dair
Kayapınar çıkmazında;
Sensiz hüzün dolu, ağlayan bir ŞAİR...

Ramazan KARATAŞ