Anamın bana aldığı bir elbise vardı
Hiç çıkarmak istemezdim üzerimden
Onunla yatar onunla kalkardım
Babam oğlum bari yatarken çıkar derdi
Tabi her zaman ki gibi
Kimseyi umursamaz bildiğimi okurdum
Çocukluk aklı işte
gönlümüzün istediğini yapardık. kaçıp dağlarda, bayırlarda saklanırdık. ağaçların arasında saatlerce oturup, onların bizi merak etmesini, aramasını isterdik . hiç çocukluğumda abilerim, ablalarım olmadı. bir apartmanın ikinci katında oturuyordum. oturduğum yerde ne yaşıtın vardı, ne de benden büyük ablalar.. çoğu oyundan esir kaldığım gibi hiç çocukluk arkadaşım olmadı benim. Ama bebeklerim vardı. bitmeyen renk renk bir hayal dünyam. Kahramanların şekilden şekle girdiği bir dünya.. küçücük bir tebessümün mutluluğu yeterdi gözlerimin içinin gülmesine.
çocuktuk ama mutluyduk. sorumluluk denen duygudan yoksunduk .derdi, tasayı, üzüntüyü, kederi bilmezdik.. giden konuğun ardından saatlerce ağlardık. çocuktuk işte ... çocukluk aklı..
teşekkür ederim çok güzeldi.kaleminiz daim olsun

düşlerde kal sen sevgili
sevgili sen düşlerde

gerçek hayatta görsen beni öyle tütün kokulu, inan yanaşamazsın
üç-beş günlük sakallı halime alışamazsın...kirli gömlekle gezmelerime dayanamazsın

varoşlarıma ağır gelir senin o zarif halin
ben kömür sobası derim, sen doğalgaz istersin
bu civarın evlerinde
y a ş a y a m a z s ı n

aç iken sen
yandaki Mehmet Usta'dan yarım ekmek arası köfte yaptırıp gelsem sana
adamın görüntüsüne takıp kafayı ' kılığı ne ki yaptığı birşeye benzesin ' dersin

* zavallı Mehmet Usta istese dilenirdi
ne çok yardıma muhtaç iken el açar da -Allah rızası için fakire bir sadaka- der ve dillenirdi
tüm mahalle biliyor hem onun dramını
1999 depreminde ailesi yok olmuş, kendisi sakat kalmış...şüphesiz herkes ona para verirdi
fakat O, alnının teriyle yandaki kulübede köfte-ekmek satıyor

' bana ne, bana ne dersin ' anlayamazsın

sonra yaz mevsimi gelir, sen Ayvalık-Bodrum diye tutturursun
oysa ben seni ancak köyüme götürebilirim...sırtında çalı taşıyan gübre kokulu kadınlarla
ustaca alay edersin, onlar ki sen misali giyinmeyi bilemez / -aşkım- demeyi ancak tv.'den öğrenmiştir
oysa beceriklidir kınalı elleri, sabahın ta köründe inek sağarlar...sırf sana taze süt ikram edebilmek için
hem bilsen yemekleri nasıl da lezzetlidir, / -istemem, kalsın- dersin, Antalya'ya gidersin

ben işe gitmek için
yol parası bulamazken
sen lastiği patlayan
arabanı düşünürsün
düşlerde kal sevgili
sevgili sen düşlerde
gerçekte benimle olsan
üç günde boşanırsın


katlanamazsın


.....diye birşeyler yazmak geldi içimden
bir başka bakış açısı ile, çocukluk aklı-m işte

eğitmenim, eyvallah


Ercan.