VAR İLE YOK ARASI

ya zamana gark edip bir vuslata kur beni
ya da gönül ateşe düşmeden durdur beni-

Madem ki gündüzleri geceden ayırırken
Şafaklara kustuğum tövbeler sana mıydı
Ve ben senin ismini heceden ayırırken
Senin bu lütf-u kastın sadece bana mıydı

İnsan ki,Yaratanı yarattığı sanan kör
İnsan ki,Yaratanın haber verdiği nankör

Kereminden ziyade gürzüne aciz düşen
Meçhulün kalemiyle bahtıma haciz düşen
Her günün döngüsünde alnıma iz iz düşen
Rahmet`inin sancağı kötüden yana mıydı

İnsan ki, bir damla kan ve bir damla su kadar
İnsan ki, varlığının hepsi işte bu kadar

Varlığım zerre iken varlığının yanında
Sabrım haddi aşarsa zapt edemem kınında
Cehennem de korkutmaz beni hesap gününde
Alemin tecellisi bir tek insana mıydı

İnsan ki, Adem’deki Muhammet’ten habersiz
İnsan ki Muhammet’te gizlenen garip bir giz

Ne ben bir isyankârım ne sen zalim bir hünkar
Varlığın şüphesizdir etmem edemem inkar
Şadikâr cennetinde yalnız bir çelişki var
Ademi sür ettiren o Havva Ana mıydı

İnsan ki, Kainatın derin dipsiz kuyusu
İnsan ki, dipsiz derin kuyulardan çıkan su

Ya İlahi hikmetin sual edilmez hâşa
Bu sadece bir aşkın nar-ı ile temaşa
Cehenneme atsanda gelirim koşa koşa
İmtihan aşığa mı yoksa hayvana mıydı


FARUK ATLI