ÇEMBER...
Güzel bir gündü
Dün. Bir çakıl taşı Attım suya. Çember çember büyüdü Düşündürdü. En kocamanı Yaşam. Çemberimin içinde Zaman. Çocuklukta çevrilir Durmadan. Sevdamda yakar Ateştendir. Oyalıdır başımda Güzelliktir. Sarıp sarmalar büyür Güvendir. Hüzünlerde ayrılıklarda Tehlikemdir. Kanatlarında kuşlarımın Özgürlük dairemdir. Sen merkezlim En içte. Yüreğimi delice Titretendir… |
“Çember…”
“Sen merkezlim
En içte.
Yüreğimi delice
Titretendir…”
Taşlar !...
Sadece yarmaz bazı başlar,
Büyüdükçe yüreği dalgalandırırlar !...
İnsanı içten kaynatırlar.
Halka halka dönerken
En can alıcı anılar,
Birden yaşamını kanatırlar.
Vicdansızdır o an “Halkalar !!!....”
Zaten yaşam,
Bir “Çember” içinde geçer
Dışına çıkan sendeler !...
Büyüdükçe “Çemberler,”
Sana, senin yalnızlığını teşhir ederler !
Ruhunu derin “Düşüncelere” sürüklerler !...
Yaşam böyle bir şeydir işte ;
Taş,
Çember,
Ve daire…
“KADER” olurlar bize,
Onlar bir araya gelince ?!...
Tebrikler size !!!
Zor çıkılıyor sizin şiirinize girince ?...