SEN YOKTUNİçime kor gibi düştü yokluğun. Kendimi sahile şöyle bir attım. Issız bir masaya oturup, şekersiz bir Türk kahvesinde yokluğuna teselli aradım. Ben kahvemi yudumlarken; güneş bulutlara bir girip, bir çıkıyordu. Martılar sahilde, son danslarını yapıyordu. Denizin suları gidip geliyor, dalgalar sahili hep okşuyordu. Öyle bir dalmışım ki düşüncelere. Hayalin karşımda belirdi sanki. Hadi gel dercesine el uzatıyordun. Her ikimiz de uzanıyorduk da, ellerimiz hala birleşmiyordu. Uyandım birdenbire, sen yoktun yanımda ve gün batıyordu... Ferhat GÜNAYDIN Giresunlu Eğitimci Şair 15.08.2013 |