BEN AĞLAMAYIM DA KİMLER AĞLASIN
Hiç kurumadı ki her zaman sulu
Bırakın gözlerim yosun bağlasın Yüreğim ihanet yarası dolu Ben ağlamayım da kimler ağlasın Aşina yüzler hep benden bıkmışsa Dostlarım sırtımdan kurşun sıkmışsa Sevgilim bildiğim kahpe çıkmışsa Ben ağlamayım da kimler ağlasın Güneş doğar amma beni ısıtmaz Yağmur yağar yangınımı ıslatmaz Ay ışığı hiç gecemi ışıtmaz Ben ağlamayım da kimler ağlasın Yola çıksam yollar uzar önümde Kahırdan başka şey yoktur dünümde Yine yalnızım bu doğum günümde Ben ağlamayım da kimler ağlasın Artık tahammüle kalmadı halim Yok ki düştüğümde tutacak dalım Umut deryasında batmış sandalım Ben ağlamayım da kimler ağlasın 10 MART 2004 TOPRAKKALE |
yazdığın şiire yapacak yorum bulamıyorum....
kelimeler yetersiz kalır toprağım....
bafralı.....
kızılırmağın suyundan mı içtin?
yolundan geçtin de yol da mı yazdın?
yazarken gökyüzüne mi baktın,yeryüzüne mi.?
çok soru sormam gerekiyor çok....
birşey diyemiyorum...
insan bir şiiri tekrar tekrar yüz kez dinler mi?
kalemin her daim daim olsun.....yorum yapsam şiir anlattığını,anlattığın seni anlatır şiirde.....
saygılar....bafralı....sair yüreğini şiire katık eden yürek....saygılar...