KIRIK KALEM
geride bırakıp şehri
sancılı bir yol türküsüyle gözü arkada bir şiirle kalbimi yokluyor şimdi ayrılık... yaralanmış bir gece oluyor yalnızlığın koynunda çaresiz kendi sesine uzak bir türkü gibi... tutuldukça dil, sırra mazhar oluyor şiir kaleme düşüyor kelam kendini yakmıyor ateş kırıldığı yerden doğuyor kalem gözleri bağlı bir yıldıza benziyor aşk zamansız kesiliyor nefes hangi sese dursa önceden sızıyor rengi gözlerinin sesine sürmeler çekilmiş bir sevdaya ve ben bir kalem daha kırıp bu şiirin üstüne yollar tüketiyorum sensizliğine hangi kaldırıma dokunsa gölgem alev alıyor bir yerinden gece bundandır suskunluğum balkonda gölge bir nefes ayrılık ciğerlerimde ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |
Ayrılığın yaman sesi var dizelerde.Güzel şiir.Teşekkür ederim saygılar.