0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1344
Okunma
İskambil kağıtlarından
Yalnızlık adına inşa edilen binalarım vardı
Çok katlı.
Saçlarından esen rüzgar yıktı hepsini bir çırpıda.
Sonra ilk kez kokladım hayatı ,
Ne de güzeldi!!!
Sanki yeni doğdum ben,
Sen vardın her nefeste,
Ve bir gün estin delice ,
Yamaçlar da yetişen dağ laleleri gibi
Dayanaklı değil yüreğim esintilere,
Boynumu büktü asi rüzgar,ansızın.
Tutamazdım seni.
Gidecektin belli.
Ve sen, senin adın rüzgar.
Geldin ve geçtin öylece.
Düşünmeden sonunu, kapıldım peşine
Şimdi
Bir boşluktayım sanki uçuyorum
Açtım kanatlarımı ama,düşüyorum…
07.09.2010
ACEMİBaLIK
