Uslanmaz Çocuk Gibi
Yalnızlık çanları çalıyor yine yokluğunda,
Sensizliğin tepesinden bakıyorum olanlara kendi ütopyamda. Güneş bugün erken batıyor birer birer sönüyor umutlarımın parıldayan ışıkları... Somurtan suratlar yağıyor artık üzerime , bir ucundan tutamıyorum hayallerimin. Ah keşke diyorum her seferinde , Uslanmaz yaramaz çocuklar gibi sonunda cezamı çekeceğimi bile bile ... T.Şengün. |