Bu kentin sokakları hep sis pus..olmuşken.
Toz bulutlarından göz gözü görmezken..
Bir cocuk uykusunda ölen ailesini görürken..
İnsanlık biterken kapitalizm başlarken..
Sen sen ol cocuk sakın umudunu kaybetme..

Herkes güler oynarken sabahları sütünü icerken..
Uykusundan uyanan cocuklar Anne Baba diye ağlarken..
İnsanlık biterken kapitalizm başlarken..
Elinde oyuncaklar yerine bir mum ışığı yanarken..
Sen sen ol cocuk sakın umudunu kaybetme

Gün görmezken Güneşin doğuşunu görmezken
Gecenin karanlığı üzerlerine cökmüşken..
Herkesin suskun kalması cağdaşlıkken..
Bunca olanlara görmemek ama lıkken
Kapitalizm başlarken İnsanlık ölürken..
Sen Sen cok yaşa çoçuk İnsanlık ölmüşken..

Veda etmeden gidilmez çocuk.
Bu vedadan sayılmaz çocuk.
Bir melek ölürken
Böyle sessiz durulmaz
Çocuk...