sen yoksan uçurum oluyorum
halsizim ağıt çiziyorum sesime
bulut topluyorum ceplerime
hastayım
hercai ağrılarım var içimde köpürüp duran
sorma yılkı atlarına
kırlara uzanan yol gibi
tut nefesimden al götür beni
beni gözlerine yatır dünden bu güne



sen yoksan yitiriyorum ellerimi
çaresizim gül çürütüyorum mendilimde
iğde kokusu kesiyor nefesimi
yorgunum
gözlerimde uyku yarası
sorma tüneyen kuşlara
direklerdeki tel gibi
tut nefesimden al götür beni
beni dizlerine yatır akşamdan sabaha



sen yoksan yosun dolanıyor saçlarıma
kelebek kokuyor ömrüm
ah kadrini bilemedim türkülerin
ölürüm
hayrını göremezsin gecelerin
güvercinlerin uçuştuğu coğrafyalara
bir avuç renk renk gül yaprağı gibi savrulmaya
tut nefesimden al götür beni
beni dudaklarına yatır üç gün mü desem üç ay mı.. bir vakte kadar














Temmuz’2013-Antalya

Sıtkı Özkaya