DÜŞTÜ KALEM KAĞIDA...
Şair öldü…
Kapandı gözleri,sustu soluğu Beden’i irkildi ölüme Kaskatı maviye kesildi gökyüzü Bulutlar grileşti Ve martılar çığlık çığlığa Geceyi böldü ikiye sert esen rüzgar Uzun bir uykuya daldı şair Kalemi kağıt üzerine çakıldı Yazacaktı ey özgürlük Ve ölüm çabuk davrandı kalemden Şimdi kalem var Şair yok Renkler karmakarışık Ne siyah,ne beyaz ne de gri Artık penceresinde olmayacak sokak kedisi Perdeleri yarı açık olmayacak Yemek kokuları gelmeyecek içerden Her sabah yusufcuk’ta konmayacak pervazına penceresinin alt kattan seslenmeyecek simitçi Davut.. şair yaşıyormusun… haydi gel sıcak çayım var diye şair yalnız öldü tıpkı ölüm gibi sustu dil sustu kalem sustu kağıt ve şiir bitti….. 30/07/2013 Vural Atak Çamlıgil |