Aylar geçmişti
Ki
Farkında da değildi halen *öldüğünün kalem-şör
Masayı aydınlatan mum ışığı zannediyordu
Aylardır
Anlamlandıramadığı tüm o *gölgelere sebep

…!

Ve
Heyhat!

Henüz adını koymadığı son *gölge oyununun senaryosuna
Koyuverdi işte o son noktayı
*Neocizvit bir radyo kanal tanış sesinden dökülen
Göstermelik *tekbirler…

.
.
.

Ne derece güvendedirler?
Göçebe/Yurtsuz meleklere emanet sırlar

Çıkacaktır mutlak içlerinden sırlanan günahları gammazlayanı
Çarşaf çarşaf seriliverince orta yere“Mahremimdir” denilen yalanlar
Ne anlamı kalır ki halen? Aşkı meşk etmenin

Ve
Ne anlamı kalır ki halen?
Gotik bir kalemin
Haram parşömenlerdeki dokunuşlarına fetiş öykünmelerin

Kimyasal atıklarla doludur hayat
Bu yüzden kandırmamalıdır kendisini insan
Bakabilmelidir
İğrenmeden
Suretindeki *deforme yaşanmışlıklara

Ve
Kuşkusuz
Korkusuzca yaşamalıdır da her şeye rağmen
Her ne yaşamak istiyorsa
Isınsa da hayli
Asla alev almaz çünkü akışkan muhteviyatıyla can veren *döl
Şu Azrail dedikleri de kim ki verilen o canı betimsiz elleriyle alacak

Ruhları erekte edebilecek saç ayaklarıyla
Mutlak
Hükmetmelidir kalemlere cesaret!

Ki
Korkusuz sevişlere nü o muhteşem ikonla
Hükmedebilsinler en sonunda kainata
Yasaklı gerçekleri yazabilenler…

(Yıldıray Kızıltan)