Ay erirken…
15 Mayıs’ta…
Evet! Son şafak… Sabahın tam köründe… Körlerin bile, gözü açılacağı sırada… Şafak değil, ben doğacağım yeniden. Karanlık olan Ay’ın ardından, doğacağım sana… Tekrar gülecek bu kalbim. Tekrar görecek bu gözlerim. O günkü rüzgarı hissedecek tenim. Nasıl geçti diye sorma bana! Karanlık şafağımın ardından, güler yüzle doğacağım sana… Unuttur bana o günleri. Kör etme yeniden gözleri. Ay erirken şafağın en karanlığına, ben umutla doğacağım sana… Güneşi tekrar çamurlama bana. Ben yeniden doğmuşken sana, kuruyan gözlerimi tekrar ıslama… Ay erirken şafağın en kuytusuna, ben AŞK ile doğacağım sana!.. Uğur İNCEKARA Yazım Tarihi : Mart 2013 (Askerdeyken) |