Ayrılık
Önce aşık olur
Maviye çalan bir tebessüm dolanır gönlünde Deniz gökyüzü asi bir nehir Sana tebessüm eder Susmak istemezsin Aşktır başkent Her şehir bir başkadır Her edilen yemin aşkadır Terennüm eder dudak kıyılarında İyi ki varlar O diye dökülür Ayaz bilmeyen şehre karlar Sonra bir an gelir O mavilikler solar Siyaha bürünür Kara kara düşünürsün Susarsın Dudağında bir kelepçe Dudağında idama mahkum olan sözcükler dolanır Hiç bir sözcüğün anlamı kalmaz Her sözcük kifayetsiz Çaresiz hissiz sessiz kalır ayrılığın buz tutan sinesinde Yusuf Usuğ |
yüreğine bereket.
aşkın olduğu yerde malesef ayrılıklar hüzünler de kol geziyor