Yar…
Artık kelam
Etmek için beklemeyeceğim
Acabalara tevessül etmeyeceğim,
Umut içinde sukut edeceğim
Her halin yazılmaya
Namzet bir kitabı vardır, melal
Ne kadar sızıya kanmıştır
Gün açsa, gecenin sessizliği kuşatsa,
Bin hüzün içinde
Gözyaşları aksa eyvallah kalacağım

Biliyorum
Ki sizde haklısınız
Onca güvenin tarumar edildiği
Bir hayatı taşıyansınız
Nereye baksan,
İnsan diye münasebet kursan,
Dertsiz başına dert alsan
Ziyadesiyle düşüncelerinde taşısan,
Yeis içinde çırpınsan,
Hassasiyet taşıyan ansınız

Gel efkâr
Eyleme, zanna yenilme
Kalbinin gücüne zafiyet ekleme,
Basiretini heder etme
Aklın ve izanın,
Deruni bilgi ve tecrübe ikmalin,
Nefsi manada ki cehti kararın
Bir hayat felsefesi olmuş,
Muvazene içinde bulunmak
Şartı aranmış, hislerini incitme

Eğer
Akidemiz sağlam ve eminsek
Her hangi bir şekilde
Şek içinde değil ve azimliysek
Her söz ve nazarın maksadına
Kani olacak nispette duru
Ve itminan içindeysek
Mütereddit olmak,
Hak ve hukuku yerinde kullanmamak,
En azından insandan
Kaçmak ne kadar makuldür

Sanki
Yorgun düşmüş
Bir savaşçı gibisin
Elbette ki sessizliğin suhuletine
Hasret kalmış bir kedersin
Yalnızlık içinde umut besleyen,
Cefa ve meşakkate
Kimi zaman boyun eğensin
Nihayetinde kul olmak için
Kalbi inşiraha ulaşmak dileyen
Bir nefessin ve bekleyensin

Bazen
Nasip gecikir,
Derin bir iç çekilir
Ne kadar rabbimize yakın isek,
O nispette ümitler hesap edilir
Kul nevi şahsında hiçliğin ikliminde,
Nefsin tezkiyesinde, edebin ziyadesiyle
Kalbi hassasiyete erişmeli,
Kemali yet vasfı için dur
Dural bilmemelidir, ikbali düşünmeli

Mustafa Cilasun