Sevgiliye Mektup

sevgili!...
Sana kırık bir kalemle yazıyorum,
Gönlüm kırık dökük yokluğunda,
Kalem kırık olsa ne yazar?
Sana bir söz vermiştim ya!
Tutamadım sevgili sözümü.

Hani hep gülecektim ya,
Sen gittiğinden beri gözlerim hep nemli,
Kirpiklerim hep ıslak.
Bana şuan kızıyorsun biliyorum,
Ben senin bu halını sevmiyorum dediğini duyar gibiyim.
Elimde değil sevgili.
Beni sensiz bıraktığından beri,
Artık gece gündüz fark etmiyor benim için,
Bir hayal aleminde yaşar gibiyim.
Şu işim olmasa hani,
Çocuklar olmasa anlamayacağım!
Ne zamanın kaç olduğunu,
Ne gecenin ne gündüzün ne vakit olduğunu,

Sen gittiğinden beri, hep karanlıklardayım sevgili,
Hayatın bir köşesine çekilmiş,
Ölümle yaşam arasında bir yerdeyim,
Yaşıyor muyum,
Buna yaşamak denirse, evet yaşıyorum.
Meğer seni ne çok sevmişim ben, bu kadar kısa zamanda,
Meğer ben sen olmuşumda, haberim yokmuş.
Anlamadığım seni bu kadar ölümüne severken,
Nasıl izin verdim gitmene!

Diyeceksin ki unut beni belki de,
Peki insan kendini unutur mu sevgili?
Sen ben olmuşken, unutmak mümkün değil elbette,
Hanı telefon çalsa, merhaba diyen sesini duysam,
Yeniden yaşama dönmez miyim seninle!
Daha bir özlemle sevmez miyim?
Şuan kapıdan sen girsen ve ben boynuna sarılıp,
Bu defa sevinçten ağlamaz mıyım sevgili?

Gene inadın tuttu biliyorum,
Şuan bana kızıyorsun, bunları okurken,
Bu kadar telaşa ne gerek var!
Bir yere giden mi var, dediğini duyar gibiyim.
Sen öğrenemedin.
Sensiz her anım cehennem gibidir,
Sensiz yaşayamam ölürüm bilemedin mi, sevgili ?
Sen ki her şeyi en iyi bilirsin!
Bunu da bil sevgili!..

Biliyor musun? Artvin’e bahar geldi!
Gelincikler, menekşeler çiçek açtı,
Her yerde tam bir bahar havası,
Bir benim gönlümdeki, dallar kurudu.
Baharlar açardı gönlümde,
Sen yoksun.
Yokluğunda, tomurcuklarım soldu,
Hazan olan gönlüme, yeniden bahar gelir mi sence?.

Bugün seni görmeyeli aylar olmuş!
Sevdalısını bekleyen genç kızlar gibi, bekliyorum yolunu!
Bana gelecek misin, gelmeyecek misin onu bile bilmezken,
Aslında saymak istemiyorum günleri!
Ama gönlüm sayıyor, beni dinlemiyor bile,
Artık sana yalvarmaktan ,
Suskunluğuna son ver demekten, yorulsam da,
Yeter ağlatma beni daha fazla!
Bu özlem narında yakma bedenimi.
Gel artık sevdam!
Bana sensizliği yaşatma ne olur.
Beni bırakma,
Boz şu suskunluğunu…..

Söz vermiştim kalemi almayacaktım elime,
Yazmayacaktım tek bir kelime.
Konu sen olunca,
Aşkın o kadar büyük ki içimde,
Durduramıyorum ne sözümü, ne kalemimi,
Gene doldu taştı hasretin.
Ve ben gene kalemimle paylaştım, sensizliğimi,
Sana diyeceğim son şey!
Duy sesimi sevdam!
Yaşatma onca güzellikler varken,
Bana sensizlik cehennemini.
Seni çok ama çok seviyorum,

Bunu sakın unutma sevgili!...

Gülden TAŞ