Yar…
Bilmem ki
Neden hor bakarız
Bin bir sancı
İçinde zanla yol alırız
Aklı ve irfanı niçin umursamayız,
Kendi halimize bakmayız
Her fırsatta
Temize çıkmak için
Takiye yaparız,
Kul olmayı biz ne sanırız

Şahadet
Etmek, nasıl bir ikramdır
Hidayet mertebesine
Nail olmak insan için ne manadır
Rüzgârın elleri yüreğin
Tellerine dokununca, sine
Sevince nail olunca ne aladır
Ruhun zümrüt tepeleri vardır,
Mutmain olmuş nefes için
En güzide seyirdir, akıl için vuslattır

Hak ve
Hakikat gönlün sevdasıdır
Kulun nereye
Ve kime ait olduğunu
İdrak etmesi nasibi ihsandır
Aklın ve azmin,
Vicdan ve dimağın iradeye
İstikamet vermesi,
Zafiyeti terek etmesi murattır
Umut kalbin namütenahi aşkı,
Gözyaşlarının farkı,
Yakarmanın takvası, bilginin
Muştusu olmak adına fırsattır

Hangi
Viran kapıya baksam
Bir zamanların
Sayfalarını sessizce aralasam
Ruhuma hüzün bahşeden
İbretleri bin keder
İçinde dostlara yazsam
Gönlümse sürur hissedip bahtiyar
Olacağım, rahatlamanın
Farkına varacağım
Terki nefes etmeden,
Ecel ruhuma seslenmeden,
Hüzün sinemde
Demken nasıl yakaracağım

Artık
Gönül sevdası
Bir başka yaşanıyor
Ne kadar heves varsa edebin
Rahlesine koşuyor ve sual ediyor
Ne Araf’ın ve
Ne de berzah’ın haşyet zerk eden
Mütehassıslığı sineme sızı veriyor
Varlık Hakta kendini buluyor,
En yakınlar uzaklaşıyor,
Hevaya koşanlar, delilik zannediyor

Mustafa Cilasun