Solmaz, mı sandın
Solmaz, mı sandın
Her gelen bakiye göçüyor gönlüm Sen kendi ruhunu ölmezmi sandın Gün zeval bulunca seçiyor ölüm Sen kendi bağını solmaz, mı sandın Akşam oldu bütün evren karardı Gün doğmadan tüm kâinat sarardı Gülü seven maşukunu arardı Sen kendi ruhunu ölmez, mi sandın Seven kalmadaki kalbi şad ede Haniya o geçlik sevip ad ede Gülü seven yok ki aşkı yâd ede Sen kendi bağını solmaz, mı sandın Dağlar boyun bükmüş bulutlar yasta Ruhlar sarhoş olmuş bedenler hasta Hiç sevgi kalmadı bu gün ki nasta Sen kendi ruhunu ölmez, mi sandın Ferit battal |
uyanabilmek ümidiyle...