Gel-Gitler Ezberliyorumyoksun işte! martı çığlıklarıyla vapurlar gelip geçiyor içimden, gel-gitler ezberliyorum marmara kıyılarında iyot kokulu yalnızlıklar yaşıyorum bu kentte. sorsan adı koca istanbuldur oysa benim gidecek hiçbir yerim yok bu kentte. onca kalabalıklar anlamını yitiriyor bu kadar sensizlik doluyken her yer, güvercinler havalanıyor eminönüden ben ayaklarında sana şiirler gönderiyorum belki olurda konarlar pencerene diye. çocukluğumu anımsıyorum kaldırım taşlarında her seferinde birdirbirler , seksekler oynuyorum içimden, sokaktaki çocuklarla ki , avuntusuz o çocuk yaşıyor biliyorum hala içimde hiç büyümemiş , yüzü kir pasak içinde. annem düşüyor aklıma sonra, utanmıyorum , ağlıyorum çocuklar içinde sende gittin ya annem gibi Öksüzüm şimdi bu kentte . bir türkü takılp kalıyor dilime ama ben ıslık makamından daha iyi okuyorum. elllerim cebimde , nereye olduğunu bilmeden gidiyorum çıkmaz sokaklar satın alıyorum artık beş para vermeden, zaten , zatenn !!! içinden çıkılacağı kalmadı bu şehri istanbulun . marmara rüzgarlarına fısıldıyorum yalnızlığımı , öksüzlüğümü duyuyorsan eğer , ses ver ,dalga olup serilivereyim ayakuçlarına yakamozlar ısmarlayayım en güzelinden , cebimde yok ama olsun bonkörüm bugün dönersen , söz sana yıldızları toplayacağım gökyüzünden samanyolunu sereceğim ayaklarına gelişini kutlamak için sen ! sen yinede güneş doğmadan gel. tut elimden , tanımıyorum bu şehri kaybolup gitmeden , ben henüz daha sen iken gelll... |