AYDIN ŞEHRİ
Aydın; Din ve Ay’la isimlenir.
Dinin gözü, ışığı bir kandildir.
Vaktiyle Üçgözler’de kurulmuş şehir,
Ticaret, üretim merkezi ünlü ildir.

Zeytinyağlı kandil, zeytin, inciri meşhur yerdir.
Zeytin dalıyla barış, dostluk imgesidir.
Nysa, Afrodiyas’ta yönetim cumhuriyettir.
Güzellik sembolü kızları birer Afrodit’tir.

Doğurganlık, bolluk burada gelenekmiş.
Şehrin gururu kahramanlar gimnazyumda seçilmiş.
Kervanları, Çin’e kadar Ay’a Güneş’e eşlik etmiş.
Miletos koylarında her kıtadan gemiler yüzermiş.

Çiftçi, sanatkâr, celep, zenginmiş tüm tacirleri
Ticaret yollarını güvenli tutarmış askerleri
Her ilçeden yükselirmiş kaleleri, mabetleri
Üzüm dalıyla süslermiş öküz başını çiftçileri.

Atatürk Nazilli Sümerbank’la giydirmiş insanları.
Aydın Tekstil süslemiş, hayran eden yiğitleri, kızları.
Şimdi ne pamuk kalmış, ne de fabrikaları
Süpürmüş hepsini asimilasyoncu hanları, durumları


Topraksız kök salmaz ne ağaç ne de insan
An gelir yok olur topraklar, canlılar, vatan
Avutamaz kafası, kolu kırık Afrodit ve Çoban
Bak delilenme kırılmasın ne kolum ne de kafan

Pes etmez, dualı eller, sütlü bulutları sağar.
Dört bir yana baraj, üniversite yapar.
Türbedir gönlü içinden kevserli su akar.
Gülü susuz seni aşksız bırakmaz Aydınlar.

Demirci Mehmet Efeler sende şanla yaşar.
Yörük de Ali Efeler milli güce kuvvet katar.
Sökeli Cafer Efeler vatan için destan yazar.
Aydın’ın bayrağa özgürlük veren canı var.

Atatürk ile el ele Aydınlılar kurtuluşa koşar.
Silkinir tarihi medeniyetlerle yarışa başlar.
Okulları irfan, ovaları,dağları hayat sunar.
Aydın’ın dünden bugüne çağ atlatan ünü var.

Memleketim, şehrim akar olsun gelirim.
Açınca kanadını yiğidim uçursun Aydın’ım.
Ömre, gençlik, güzellik katsın huzurlu evim
Nesil nesil yetişsin toprağında ümidim.

Abdullah Bedeloğlu