BEN ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİM ANNE
Mavi dünyamda ak beyazdı düşüm
Hep beyaz kalacak sanırdım anne Kirli yüreklerde soldu gülüşüm Ben çocukluğumu özledim anne Ağlarken duyardın hıçkırığımı Elinle silerdin göz yaşlarımı Şimdi fark eden yok ağladığımı Ben çocukluğumu özledim anne Kötülerden uzak ol yakar dedin dilini İnsanlık tacın olsun unutma sen dinini Dinsizlerin gafleti yaktı dünya evini Ben çocukluğumu özledim anne İnsanlar acımasız vurdular yüreğime Onlar benzemiyormuş oyuncak bebeğime Ne yaptım suçum nedir soruyorum kendime Ben çocukluğumu özledim anne Mavi dünya içinde senden tekrar doğayım Yeniden ağlayayım, yine çocuk olayım Geceleri hep senin koynunda uyuyayım Ama beni bir daha büyütme anne HÜLYA DAL. 25.09.2006 n ] |
keşke gelseydi demekten başka
tebrik ediyorum