BABA

Baba, senin çocukluğunda,
Cumhuriyet yeni kurulmuştu.
Yaşamak için ekmeğimiz su,
Aşımız çayır, çimen, ottu.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.

Ülke fakir, halk yoksuldu.
Kimse de aş, iş, ekmek yoktu.
İş bulan çalışır, kazanırdı.
Bulmayan aç, sefil dolaşırdı.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.

Baba, sende hiç çocuk olmadın.
Koyun, kuzu peşinde koşup yoruldun.
Çocukluğunu hiç yaşamadın.
Sen de bizim gibi, hep perişan oldun.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.

Yıllar gelip geçti, büyüyüp adam oldun.
Anamla evlenip, sonra baba oldun.
Köyde yaşıyorduk, tarlamız yoktu
Emek gücüyle çalışıp kazanıyordun.
İşin yok, gelirin az, nüfusun çoktu.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.

Yiyip içip gezip dolaşmazdın.
Bizi düşünür, yatıp uyumazdın.
Çalışsan da para kazanamazdın.
Biz isterdik sen alamazdın.
Hep gözümüz yaşlı olurdu,
Teselli edecek söz bulamazdın.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.


Ben seni yıllar sonra, baba olunca anladım.
Oğlum derdin, vermek güzel bir duygu,
Alanı mest eder, vereni onurlu.
Olsaydı o zaman param, verirdim oğlum, ama yoktu.
Üzülme baba, bende baba oldum, anladım şimdi seni,
Ama şimdi bunu sana anlatmak çok geç oldu.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.

Çok çalıştın ama kazanamadın.
Elinden geleni yaptın, ama okutamadın.
Helal kazanıp, helal yedirdin.
Nasihat edip, büyütüp bizleri adam ettin.
Şimdi sana hakkım, helali hoş olsun.
Sen bize, muhannette namerde muhtaç olmadan,
Şerefimizle yaşayıp ölmeyi öğrettin.
Şimdi her yerde başım dik gezerim.
Yarınlar için, bizi yaşatan ışık, umuttu.
O da sen oldun.

Babacığım, şimdi aziz ruhun şad olsun.
Mekânın cennet olsun.
Sen rahat ol, rahat uyu.
Allah senden razı olsun...

12.07.2013
Cahit KARAÇ