BABACAN MEVLÜT KAPTAN
Vira Bismillah dedik, ayrıldık limandan.
Başımızda bir babacan; Mevlüt kaptan... Sordum, dedi Memleket Alanya’dan. Gemiyi de kendisi yapmış hani, Usta yaratmış onu Yaradan... Toprağı gurbet bilirdi, denizdi ona vatan, Gemisinden ayrıldı mı, sayardı sıladan. Tarlası deniz, gemisiydi sürdüğü kotan, Tarlasına düşlerini ekmişti Mevlüt kaptan... Hep on ekip, beş almış ya sonradan, Olsun derdi, rızk gelir Allah tan. Ya nasip, Nasip taştan denizden dağdan, İnsanlık öldü mü, dönmedi bildiği yoldan... Güneş kızarınca akşam, Döndük umutlara varmadan. Umut, bir tatlı hayaldi ufuklarda kalan, Ufuk, hasretiyle gönüllerde yatan, Yatan, sevdasıyla yüreğimde canan... Gece daha akşamı sarmadan, Demir attık, bağlandık palamardan. Denizde yakamozlar, hatıralardan bize kalan, Hoşça kal, bir babacan Mevlüt kaptan... 2001 Ağustos-Alanya |