YAYGIN YÖNÜM
Ne kadar da ben’din
Bizi dolaşıyordum Ankara kendineydi Bakışınla kayganlaşmıştı yol Aceleden Geçmiş vakitlerden gelen Hüznü siliyordum zaman gözlerinden Babam, Abim ölmüştü ağlayamadım Sensizlikte doldu gözlerim Dökermiyim seni yere. Yürüyordum, Ayaklarım altında kaydırak sevgi Bana neydi güneşin temmuzundan Yazbahardın sen Kardelen de neymiş A çiçek dünyayı delip açan Zaman boyuna tutuldum Tadına kokusuna bilmenin Be be hey Dilim tutulsun Senden ayrışırsa sesim. Dinlendiren karanlık indi çevresine gündüzün Beyaz bastonumdu sen çekilmiş gözlerim Kıskançlık krizine girmiştir pusula Yaygın yönüm Neredeysem, Sana gelmişim ben Yok ki yelpazesi hasretin Özledim 10 7 2013. |