YÜREĞİM YANIK ANNEMÇocuktum hiç bir derdim yoktu güle oynar,gezerdim bazen gülmekten kopardım,çocuktum oyuncaklarım olmadı,sevmezdim zaten arkadaşlarım vardı,gezer tozardık,tazlanırdım annem yıkardı beni ve üstümdekileri en çok annemi severdim birtek,annem,canım annem sevdam,yarim,herşeyim. aylar,yıllar derken,geçerken zaman büyüdüm,büyüktüm,adamdım artık bir yar sevdim,yüreğimi deldi geçti aşkı öğrendim,yanmayı öğrendim yaşamayı öğrendim,çok sevdim. bırakıp gitti sonra,dertlerle buluştum ortak oldum dertlerle,dertlendim acı çekmeyi öğrendim,acılandım karalar bağladım,yardan gelen yaraya uslanmadım,sevdim annem vardı beni hiç bırakmayan en çok annemi sevdim bir tek,annem,canım annem sığınağım,can evim,etimden kemiğimden parçam benim. nerden bilebilirdim ki bir gün bu dünyadan göçüp gideceğini sen ki varoluşumumun sebebi sen ki beni koynunda yaşatan duvarları yumruklarcasına etimle,kanımla,yokluğunun resmidir çizmek istediğim. canım annem,sen gittin,yüreğim yanık annem. 02.10.2011 Ahmet özdemir |
an.ne?
bir kucakta huzur bulmak...
rahmetle.