ŞİİR
Üstünü çizdiğin insanları
Altını çizdiğin kitaplarda buldururken hayat Sen kuru bir dal parçasını yontarsın Köşesi kırık bir kaldırımda sabırla Direnerek yürüdüğün yanık kokulu geceleri düşünerek Bir karanfili yakıp merakdan koklar Bir tel cambazı sanır kendini kaldırımda sallapati yürür Kafiyesiz şiirler yazmaya çalışır Kağıt çöplere gömülürsün nedensiz Koluna ısırarak yaptığın saatler gibi Dursun istersin zaman en mutlu anında Denizsiz kayıksız küreksiz de olsa akar gider zaman Durduramazsın Ne bir anıyı ne bir gideni ne de Biteceğini düşünmeden harcadığın gülücükleri... |