Mevta ...
Kırlangıç şarkılar söylüyordum.
kandıramadım hayatı benim suçum değildi yaprakları sökülmüş gölgelerin nasırlı simalarında kalmış yalnızlığında usulca sokuldu gece/beklemediğim bir anda öptü yaralı düşlerimden başka diyarların çocuklarıydık belki hangi otobüs’e binsek sevgiye götürür’dü oysa cam kırıklarına basmamak için öldürdük korkuları şimdi çerçevesiz kalmış bir umudun yolcusu gibi şimdi geriye bakıp her şeye, geleceğim der gibi öyle umarsız öyle anlamsız bakıp hayatın gözlerine işte burdayım ’vur beni der gibi’ sustum, konuşmalarım sessiz artık insan kişi niyetine .... |
güzeldi yine...tebrikler şairim...sevgiler...