Sessizliğin KüllerindenBir yanım dolu dizgin hayat Bir yanım kaçışlar ülkesi Bana benden kaçan bu kısır döngü En masum yalanları katık etti ömrüme Yalnız kalmazdı bu elem Sanırdım Ki zaten Ölü ellerle yamanmıştı bu şehirler Elimi uzattığımdan beri Bir buhran sarhoşluğudur Yapışkan griler çarpıyor gözlerime ve donuklaşan dünyadan kayıyorum Şarkılar, radyoları çalar Sokak lambaları eşliğinde Yakıyor ellerimi Kalabalıklaşan anlamsızlıklarda kalışım Denizlerin kurumuşluğuyla, çocukları ağlatışım Bakın ömrüme Acımasızlığıyla Tozlanmış raflarda kırılmışlığım Kim bilir Kim toplar, Dağılmışlığım.. Ve ben Karanlığa bulanmışlığım/la Sessizliğin külleriyle savrulup duruyorum Ve rüzgar Al koynuna beni Kır bütün uçurtmalarını Gerçeğim öldü... FeyzaBAL o1:1o o5.o7.2o13 . |