ÖLEMEM
Şu bülbülün gül’e ah-ı zâr’ından
Ben ağlarım hasretinden gülemem Hep ağlarım kömür gözlüm narından Hüzün kaplar gözyaşımı silemem Yokluğun yetiyor deli gönlüme Ervah-ı ezelde sürdün alnıma Doyamadım ben de o ak tenlime Çağırsan da gel desende gelemem Acılar artıyor akşam olunca Yâri düşünürüm, yalnız kalınca Anılar depreşip akla gelince Ne yazık ki bir teselli bulamam Şu gönül bahçemde çiçeğim soldu Çile yağmurları hep beni buldu Özlem yüreğimde ateş köz oldu Yetsin artık hasretinde dolamam Beynimi kemiren acılar yetti Sevdiğim o yâr’im gözümde tüttü Zalim gurbet beni canandan etti Gurbet elde bir gün daha kalamam Ben ki şu canımı yâre adarım Bedeli can olsa bile öderim İki elim kanda olsa giderim O canan’ın, ben âhını alamam Lüzumsuz hele sen yarını düşle Her sabah seherde duaya başla Kara gözlüm bil ki ben bu gidişle Sürünürüm, sürünürüm, ölemem Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |