SENSİZLİĞİN AKŞAMISensizliğin akşamı sarmaladı dört yanı.. Sarıldım yokluğuna korkularıma inat. Ay ve yıldızlar da yok; görünmüyorlar, hani? Güneş ol, doğ bahtıma; aydınlığınla donat. Sensiz kalınca buldum, kimseler kimsesini. Ay, yıldızlar ve güneş hicabından kararmış.. Hep yanımda hissettim O yârin nefesini. Yokluğunu düşünmek; inan, akla zararmış. Sensizlik, özde senle birlik olmakmış meğer… Yalnız kaldığımda yâr, aklımda, fikrimdesin. Varsın sensiz kalayım.. Sensiz olmaya değer. Kalp, seninle çarpıyor.. Her zaman zikrimdesin. Yiten ben miyim acep; sensiz kalıp arayan, Ürküntünün koynunda garipleri oynayan, Karanlık gecelerde köşe bucak tarayan, Varlığında kendini kaybedip bulamayan? Bîçâre deli gönül, boş vesvese edersin. Yüreğini serin tut.. O, bizimle her daim Hakk bizimle olunca; daha kimi, n’edersin? İnan, hep yanımızda.. Bize O’dur hep kaim. Hülvani BAŞTUĞ. 03/07/2013 .. |
değerli üstadımı gönülden kutluyor saygılar
sunuyorum...