Ve Birden
Ve
Birden huzuru kaçmıştı bu kahkaha tufanının ardından Yorulmuştu hani bu temmuz ayında yorgun düşmüştü gamzeleri. Ve Birden yanıma geldi "Meğer unutamıyormuş insan, yalandan da unuttum dese bile" dedi. Ve Birden kaybolmuştu gözümün önünden Adımlarını kum tozlarından takip ettim Bir ıhlamur ağacı gördüm kocaman yapraklı Bir söğüt gölgesi gibiydi gölgesi Ve Oradaydı Onun beni göremeyeceği yerden bakmıştım ona o’gün. Elinde bir dal kalemden, toprağı karalıyordu kağıdı karalar gibi... Ve Birden duraksadı hıçkırıklara boğuldu Şaşırmıştım oracıkta Ve Ihlamur ağacının kocaman yapraklarını yıkamıştı sanki gözyaşlarıyla Ve Birden içimden geçirdim "Meğer gülücükler olsa dahi yalandan Huzuru kalmaz insanın dahi mutsuzluktan".. 02.07.2013 Tahir Özdemir |