Alışmalısın
Süzülüp gidiyorsun yüreğimi parçalarcasına..
Acıdan, kederden, başka miras bıraktığın, Yokluğun, dayandı ya kalbimin kapılarına.. Kutlu bir gecenin arafesinde avuçlarımdan semaya savurdugum yar.. Biz olamadık sevgili.. Sen ayrı bir kent, ben asi,, sevdalı, şaşkın, koca bir yürek.. Ve bir kentsizliğin, ıssızlığında kayboluyorum.. Sen bilemezsin.. Hissetmedigin hiçbir duyguyu..! Yaşayamadiğini, yaşanmış sayamazsın...! Kalbimi döven, mısralara bırakıyorum, sessizliğimi, sensizliğimi.. Böyle olsun istemezdim..! Siirler böyle kanasın, yürek böyle sızlasın istemezdim..! Yokluğun ayna ya yansısın istemezdim..! Ab-i hayatsiz, gece dolunaysız, gündüz güneşsiz, kalmak istemezdim,, Ne zaman dokunsam mısralara hep sen varsın.. Lanet olsun ki gitmelisin, hayatımdan, Çaresiz kalsakta bu hüzün yağmurlarında, Beni de kendini de alıp gitmelisin.. Sen bana bakma sevgili, Ben bir avuç dua’da bile sende kayboluyorum.. Yokluğunda da,, Üstümden sen geçmis gibi, dışımda sen, içimde sensin..!! Şimdi, saatlerin seni sustuğu, en derin kuytulardayim..! Bir damla, ’sen’ dinlenirken, Kimliğimi yitirdiğim bu sokaklarda.. Dinlediğimiz şarkılar, dinlediğimiz şiirler, Dön gel, desede; gitme desede, gitmelisin.. Benim yokluğunda seni yaşamaya alıştığım gibi. Sende yokluğuma alışmalısın.. Yokluğuma alışmalı ve artık gitmelisin, kalbimin sokaklarından.. Raif Şefkatoğlu |
Yokluğuma alışmalı ve artık gitmelisin, kalbimin sokaklarından..
alışır mı dersin:)
emeğine saglık can sevgim ve tebrıklerimle