SONSUZA KADAR

Hani şu raketle oynanan oyun çizgileri sınırlı olan o alan içine bir defa yere sekerek veya hiç yere değmeden rakip sahanın çizgileri ile rakibin filelere denk getiremeyeceği biçimde uğraş veren oyun ve sanki biz şimdi onu oynuyorduk

seyircimizde Füruzan ın kocası
başı bir sağa bize doğru bakıp birde sola yanındaki kadına bakarken o haline saatlerce hatırlayıp güldük,
evde Füruzan ı bulamayacak kıyametler kopacaktı onu adım gibi biliyordum,nitekim gece yarısı bizim kapı çalmaya başlamıştı bile,ne gerekçe sunacaktı bu sefer kandırabilecek miydi ?
bir kaç süslü söz ezberlediği o güzel ayni değişmeyen kelimeler tüm kadınların hoşuna gidiyor olmalıydı,kadınlar güzel sözleri iltifatları severler,aldatması çok kolay

ama tüm bunlar birer saçmalık insanlar bir yerde illa açık verirken dağın tepesinde kim derdi biz bununla karşılaşacağız diye ,dünya küçük işte..

Şimdi bahçe kapısında var gücüyle
Füruzan karıcım tatlı karım benim bir tanem gözümün nuru ben sensiz asla yaşayamam ölümüm olur sensiz inan ben ölürüm
diye avaz avaz bağırıyordu ..

SONSUZA KADAR

Yok edeceğim geçmişi buz kalıplarını kırıp
suçluluk sonrası verdiğin madalyalar
hani o gül demetlerinde aşk sözcüklerin yazılı
son kez bakıyorum o yüzüne
çığlıkların geliyor ötelerde
aslında hatırlamak bile istemediğim sesinde
ne sen ne hatıraların kalacak beynimde
ne de o beklediğim geceler sabırlı saat ibrelerinde
sevgi dediğin kadavralar bak çürüyor lahitlerinde
koskoca bir hiçlik yazdın sonu imzalayan ruhumda
al sahte susuz kuru çiçeklerini o sahte gülüşünü
içine çektiğin kokun kalmasın unut o evi unut o odamı
yemek hazır diyen sesim öpmeyecek uyandırmayacak artık yanaklarını
dumanlı karanlıkların içinde seyret buz gibi duvarları
ayaklarımı alıp götürürken dudaklarımdan işit
sonsuza kadar diyen o sesimdeki
en kararlı vedayı...

BEN SİGARA HİÇ KULLANMAM Kİ,
ŞARABIN TADINIDA BİLMEM
AMA BUGÜN
SAYENDE TANIYORUM İŞTE..

Saliha hanım
yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile
1947_2013