KIRIK
Çıramı yaktılar kaldırımlarda
Refüjlerde tükendi ümitlerim, Her döndüğüm kavşağı Gündüz diye kucakladım. Oysa Karanlığın kucağında Sabahladım. Belki bir gol pozisyonunda Faul yapılıp kalbi incinen Bendim. Belki de kırgınlığım Beklentilerimin yoğunluğunda Zumlanması gibiydi Objektiflerin. Dışlanmak gibi, Ya da Hor görülmesi benliğimin Hoşgörüye en ihtiyac duyduğu anda. Sabıkalı zamanlarım oldu benim, Nezarethanede buldum Kelimelerimi, Bazen de cümlelerimde tutuklu Kaldım öylece... Kimi çıkmaz sokaklarda Elimde bir tutam çiçekle Bekledim, sabahladım Kısacası kırıldım hayata. Kırıldım kırılgan zaman ve mekana Ve çok koydu Boynu bükük bırakman kalemimi Yani bana çok koydu ayrılık, O yüzden de Kırığım sana çok kırık. ls |